Om Kristuskvadet

Trygve Bjerkrheim (TB) sitt storfelte verk «Kristuskvadet» kom ut på Gry forlag i 1976. Men grunnlaget vart lagt elleve år før, seint på hausten 1965. Nærare bestemt den 5. november, altså for femti år sidan. Og det skjedde ikkje korkje i Bjerkreim, eller i Høland, eller i Oslo, men i Osaka.

Verket er ei poetisk attforteljing av dei fire evangelia, der det aller meste har fått enderim. Boka på nesten 300 sider, er illustrert av TB sin venn og medarbeidar gjennom fleire tiår, Trygve M. Davidsen. 

TB hadde tidlegare skrive liknande verk både om profeten Elia og om kong David. Men diktaren fortel at han ikkje bar på tankar om å skriva om alle evangelia på denne måten. Ikkje før noko skjedde den 5. november 1965. 

Han og fru Thea var i Japan nesten eit år frå sommaren 1965 til våren -66. TB hadde gode vener og stor kjærleik til misjonsarbeidet i Japan, og hadde no sjølv gleda av å vera gjest i «Solrenningslandet». Det var ei stor glede for dei begge at også Thea var med. Men så skjedde det at venen deira, kyrkjeleiaren Kenzo Aibara, av alle ting ba dei med ut på kino! Eg er viss på at både Thea og Trygve var glade for at dette skjedde i Osaka, og ikkje i Oslo!  

Men no var det ikkje kva som helst dei skulle sjå, men nemleg den nye filmen om Jesu liv – «The greatest story ever told». Max von Südow hadde tittelrollen som Jesus Messias, og Thea og Trygve sat som fjetra. –På denne måten fekk titusentals japanarar for første gongen eit visst kjennskap til kristendommen. Filmen gjekk for fulle hus heile vinteren, laurdagar og sundagar, to gonger kvar dag, skriv TB. Scenar som oppvekkinga av Lasarus, himmelfarten og mange fleire var levande skildra. 

Det var då tanken kom: Enn om eg kunne freista å skildra Jesu liv på same måten, eller rettare; på min måte? Liknande det eg hadde gjort med Elia og David? Eg vil i alle fall gjera ein freistnad, tenkte han. Og alt på toget tilbake til Kobe, der Aibara budde, kom dei første linjene. 

TB tenkte ikkje då over kor stort lerret han hadde å bleika! Det gjekk meir og meir opp for han etter kvart: Kan dette føra fram? Han skreiv litt i periodar, la det frå seg att, og var stundom i tvil om det kunne gjevast ut. 

Men etter elleve år kjende han seg ferdig og boka kom ut. Det er ei bok i stort format, med permen i grønt; slik det høvde for TB som elska denne fargen. 

Og så er det ikkje lite kosteleg å tenkja på kvar og korleis ideen til boka vart til! 

Paul Odland